210. Duży format.

Na początek mam pytanie do scraperek....
Czy LO ma tylko te obowiązujące wymiary, czyli 30x30 cm lub 20x20 cm, czy to jest zawsze tylko kwadrat  czy też jest jakieś odstępstwo od powyższych zasad?
Pytam, bo nie wiem, no może nie tyle nie wiem co nie jestem pewna a tę pewność chciałabym uzyskać:):):)
 Poza tym miałam tę przyjemność po raz pierwszy ozdabiać większe niż dotąd zdjęcie (o wymiarach 10x15cm)  i właśnie to wszystko co dookoła zdjęcia powstało sprawiło, że moje pierwszy tak duży scrap ma wymiary 27,3 cmx24.3 cm...
I tak bawiąc się w scrapbooking zastanawiam się, czy twór o takich niestandardowych wymiarach również można przypisać do LO...?
Tak jak napisałam, miałam przyjemność ozdabiać zdjęcie...
Nie własne, to zdjęcie Trilli i jej przesłodkiej Bzdurki. Całość miała być utrzymana w czarnym i białym kolorze, w sumie innych szczegółów nie omawiałyśmy...
Więc w efekcie wyszło mi takie coś:):):)
Są tu maleńkie błędy, ale nie dyskwalifikują one tego srapa w moich oczach więc "obrazek ten" na razie za pośrednictwem zdjęć wysłanych mail'em widziała sama Trilli a teraz widzicie go i Wy:):):)
Może macie jakieś wskazówki, sugestie dotyczące "rasowych" LO chętnie poczytam i nowa wiedzę przyswoję:)
Mam też dylemat w jaki sposób umieścić ten scrap na ścianie....
Czy od lewej strony podkleić tylko sznurek czy też np. nabić napę lub dwie napy w postaci oczek, przez który będzie można przeciągnąć sznurek czy też wstążkę? Czy takie napy nie będą już przesadą, w górze tego scrapa i tak dość dużo się dzieje...
...
Rady oraz wszelka konstruktywna krytyka mile widziane....

209. Projekt Motyl a przy okazji udało się upiec trzy pieczenie na jednym ogniu:)

Pierwsza i najważniejsza "pieczeń"  to Projekt Motyl o którym dowiedziałam się z blogu Craftypantki.
Pozwoliłam sobie najważniejsze informacje o tym projekcie przekopiować z blogu Craftypantek, mam nadzieję, że się nie pogniewają bo zrobiłam to bez uprzedniego zapytania się dziewczyn o zgodę...
A więc:
Muzeum Holocaustu w Houston organizuje zbiórkę ręcznie wykonanych motyli, z których powstanie wielka wystawa. Plan jest ambitny - zebranie 1 500 000 ręcznie wykonanych motyli. Ma to odpowiadać liczbie dzieci, jakie zginęły w Holocauście.

Dlaczego motyl?

"Motyl" to wiersz napisany przez Pavla Friedmana, żydowskiego i czeskiego poetę, zamordowanego w Auschwitz.
Wiersz odnaleziony został w ghetcie w którym przebywał Pavel Friedman, już po wyzwoleniu ghetta.

Zasady:
* Motyle nie mogą mierzyć więcej niż 8 na 10 cali (czyli 20,32x25,4 cm)
* Motyle mogą być zrobione z jakiegokolwiek materiału, jednak powinny być raczej płaskie.
* Nie używajcie brokatu do ozdabiania swoich motyli.
* Nie używajcie produktów spożywczych do ozdabiania motyli (produkty zbożowe, makaron, cukierki i inne odpadają)
* Dodatkowo fotografia motyla może zostać wysłana na adres: butterflyproject@hmh.org.

Informacja o wysyłce motyli.
Muzeum zbiera motyle do 30 czerwca 2012 roku, wysyłając swoje prace pamiętajcie o dodaniu następujących informacji:

* Imię i nazwisko,
* organizacja (w tym wypadku osoba indywidualna może wpisać adres swojego bloga ),
* Adres,
* e-mail
* całkowita liczba wysłanych motyli

Adres muzeum:
Holocaust Museum Houston
Butterfly Project
Education Department
5401 Caroline St.
Houston, TX 77004
USA

Szczegółowe informacje: butterflyproject@hmh.org

Miałam robić motyle na tę akcję razem ze swoimi dziećmi... Ja miałam przygotować sobie i dzieciom bazę natomiast każde z nas miało tę bazę na swój sposób ozdabiać...
Na razie motyla zrobiłam tylko ja, dzieci powiedziały mamie "nie w tej chwili".

Zanim zrobiłam motylka przejrzałam kilka scrapowo-wyzwaniowych miejsc w poszukiwaniu np kolorystycznych czy mediowych podpowiedzi.
I tak mediowo motyl dopasowany jest do Mixedmediowego #63 wyzwania na portalu Polki Scrapują.
Należało tu użyć co najmniej 2 elementów wyciętych z tektury oraz 3 mediów.
W mojej pracy wykorzystałam koła zębate, które są z tekturki oraz trzy media czyli: brązowy tusz, różowe perełki w płynie oraz glossy accents (tym medium wypełniłam puste środki kół zębatych).

Jeżeli zaś chodzi o kolorystykę to motylek odpowiada na piątkowe wyzwanie z blogu Digi Scrap. Tu należało użyć koloru różowego, brązowego oraz kremowego, co jak widać uczyniłam:):):)

Przede mną teraz dwa bardzo ważne scrapy do zrobienia, dla naszych blogowych koleżanek a moich przyjaciółek, które bardzo lubię, które niejednokrotnie poproszone o pomoc bez sprzeciwu tej pomocy mi udzielały, z którymi można o wszystkim porozmawiać a nawet "konie kraść"...

Zgromadziłam już chyba wszystkie potrzebne materiały i już nie mogę się doczekać dzisiejszej nocy, wtedy to zacznę swą pracę nad tymi scrapami:):):).

Mam nadzieję, że spełnię Trilli i Olenty oczekiwania:):):)

208. Słodkości czekoladowo-kawowe:)

Wygrałam Candy dla obserwatorów u Ewy z bloga "Zakątek Dzieciątek"  i właśnie dzisiaj dotarła do mnie przesyłka:)
Ewa nie żałowała taśmy klejącej kiedy zabezpieczała pudełko przed jego podróżą, oj nie żałowała...
Dostać się do wnętrza nie mogłam tak je skrzętnie okleiła hihihiii...
W końcu jednak udało się i po chwili wszystkie słodkości wyłożyłam na stole w kuchni...

 

Pierwsze w oczy wpadły mi trufle, nie mogłam im się oprzeć i od razu je zjadłam... sama:)
Na szczęście się opamiętałam i pozostałe wygrane fanty szybciutko obfotografowałam (na dowód, że i trufle były zrobiłam zdjęcia również papierkom po tych przepysznych cukiereczkach:)

Hehehehhe... Teraz właśnie wcinam pyszniutką czekoladkę -  popijam ją herbatką i w ten niepostrzeżony sposób połowa tabliczki już zniknęła w mej gardzieli:)

Herbatką popijam ponieważ kawy nie pijam...
No to po co w kawowym Candy brałam udział pomyślicie?
A ja odpowiem, że choć kawy nie pijam to jej zapach uwielbiam...
... I choć kawy nie pijam to nie raz jeszcze w czasach mego dzieciństwa poproszona o zmielenie mamie kawy w młynku elektrycznym podjadałam kawowe ziarenka przed ich zmieleniem:):):)
... I choć kawy nie pijam, to zapisując się na kawowe (ale i czekoladowe) Candy pomyślałam o tym, że jeżeli wygram będę miała pyszną kawę do zaoferowania swoim przyszłym gościom:):):)
Dzieciom moim pozwoliłam zjeść czekoladkę AERO... Więc i One popróbowały Ewinych słodkości.
Z mężem ewentualnie podzielę się cukiereczkami kopiko lub też czekoladą do picia, lub też kawą mrożoną:):):) Teraz śpi więc raczej nie uda mu się skosztować tej pysznej czekoladki, która jakby nie było przy takim tempie jej zjadania zaraz mi się skończy (mówię Wam... pyszności)! 
:):):)
Są tu także serwetki z motywem i kawy i czekoladek, jest cudowny kubeczek z fantazyjnym uszkiem, są atłasowe wstążeczki w odcieniach kawy i jest przez Ewę zrobiona( z ziarenkami kawy jeszcze pachnącymi) karteczka z podziękowaniem za udział w Candy:)

 Ewcia... Jeszcze raz bardzo Ci dziękuję za tę cudną wygraną:):):)
Absolutnie wszystko mi się podoba i absolutnie wszystko będzie przeze mnie lub też przez moich domowników czy też naszych gości wykorzystane:):):)

207. Edyta jest niemożliwa:):):)

...Mojego brata żona jest niemożliwa...
Na przykład...
Tuż po rozpoczęciu mojej przygody z  tworzeniem biżuterii dostałam od Edyty niezwykłą przesyłkę, w postaci pokaźnego kartonika wypełnionego po brzegi koralikami, kamyczkami, biglami, szpilkami a nawet narzędziami do tworzenia biżuterii... Przesyłka przywędrowała do mnie aż z Bristolu...
Ależ byłam szczęśliwa:)
Część z tych zasobów już wykorzystałam w swych kolczykach, jednakże w pudełku nadal znajdują się koraliki do wykorzystania czekające na swoje "pięć minut", które na pewno nastąpi:)
I teraz z innej beczki...
Na początku tego roku zrobiłam swoją pierwszą kartkę.. Taką z maszynowymi przeszyciami, z koronkami, guziczkami, tasiemkami, z wykorzystaniem sznurka, można powiedzieć scrapową...
Zrobiłam ją z tego co zgromadziłam do ozdabiania przedmiotów decoupage'owych oraz z tego co mi pozostało z przydasi dzięki którym przygotowałam kiedyś zaproszenia na chrzest naszych dzieci. No i wpadłam...
Ogromnie mi się to spodobało i od tego czasu każdy swój "kieszonkowy" grosz wydaję na scrapowe przydasie.
I znów Edyta zrobiła mi ogromną niespodziankę i podarowała mi scrapowe niezbędniki... Ale jakie!!!
Jak zajrzałam do torebki z nimi to delikatnie mówiąc szczęka mi opadła i uderzyła o podłogę...
No sami zobaczcie:

I każdy przedmiot z osobna...

1. Cudny stempelek z motylkiem zamontowany na drewnianym bloczku .

2. Dwa komplety ślicznych kolorowych ćwieków.

3. Bloczek akrylowy 9x9 cm do montowania stempli.

4. Przepiękne, przecudowne stemple Tima Holtz'a

5. dziurkacz brzegowy.

I znów za sprawą bratowej cieszę się jak dziecko hihihhiih:):):)
Edytko jeszcze raz bardzo, bardzo Ci dziękuję za te cudne przydasie... Oj nie raz z przyjemnością je "wykorzystam"  by stworzyć jakieś małe cudeńko:):):)

Ja też przygotowałam dla Edyty kilka scrapowych fantów jednakże pokażę co to jest kiedy one już do Edyty dotrą. Mam nadzieję, że Edyta choć w części będzie się z nich tak cieszyć jak mnie ucieszyły prezenty od Niej):):)

Muszę Wam jeszcze powiedzieć (napisać), że Edyta też robi karteczki, zresztą nie tylko to... Robi piękne przestrzenne ozdoby i stroiki świąteczne z wykorzystaniem sznurka i pewnie inne śliczne przedmioty o których jeszcze nie mam pojęcia...
Mam nadzieję, że Edyta się nie pogniewa jeżeli pokaże Wam kilka karteczek przez nią stworzonych, może z Waszym udziałem uda mi się namówić Edytę by też założyła sobie bloga i prezentowała tam swoje śliczne tworki...
Oto karteczki, które Edyta własnymi rączętami zrobiła:

Fajne prawda?
Szkoda, że nie mam zdjęć ozdoby bożonarodzeniowej autorstwa Edyty, którą Edyta i Maciek podarowali naszej mamie albo kartek, które Edyta zrobiła dla naszej mamy i taty...
Będę u rodziców to zrobię fotki i Wam pokażę (no chyba, że Edyta nie wyrazi na to zgody, mam jednak nadzieję, że nie będzie miała nic przeciwko temu)...
:):):)

206. Swego czasu oczekiwana...

To było Candy niespodziankowe i ja je wygrałam:):):)
Jednakże dni mijały a przesyłki nie otrzymywałam, nie dostawałam też żadnych wiadomości dlaczego tak się dzieje...
Prawdę mówiąc już dawno przestałam wierzyć, że tę wygraną w ogóle otrzymam, dawno pogodziłam się z tą myślą...
Nie wnikałam dlaczego Natalia nie wywiązuje się z zasad Candy, założyłam, że widocznie ma ku temu jakieś ważne powody, ale nie dopytywałam się jakie (nie widziałam takiej potrzeby).
Natalia kilka czy też kilkanaście dni temu sama napisała do mnie mail, w którym wytłumaczyła swoje spóźnienie (ogólnie rzecz ujmując były to pewne bardzo ważne zmiany i wydarzenia w Jej życiu) i zapowiedziała wysyłkę w dniach najbliższych.
Przesyłka dotarła przedwczoraj, pytałaś Natalio czy cała...
Niestety, jedna śliczna kwiatowa świeczka się połamała, ale na szczęście tylko jedna:)
Reszta uroczych fantów przywędrowała do mnie w całości.
A oto te prezenty:
* trzy rodzaje koronek,
* duża zawieszka serce,
* fajny malutki konik zawieszka,
* dwie śliczne drobniutkie świeczki kwiatki (był trzeci kwiatek, który, jak wspomniałam, połamał się w transporcie)

Natalio, dziękuję bardzo za te wszystkie fanty, które bardzo mnie ucieszyły, zwłaszcza koroneczki, takich wzorów jeszcze nie posiadam:)
Zawieszkę serce planuję zawiesić w pokoiku córki, jednakże to za czas jakiś bo Natalia (Twoja imienniczka jak widzisz) pomimo swych ponad trzech lat nadal ściąga wszystko nie tylko z półek ale także ze ścian, (biednym motylkom od Moreny w ten sposób już nie raz porozwiązywała słodkie kokardeczki)
 :(

205. Kolczykowo-jednoszpilkowo...

Dwie noce z nimi walczyłam...
Czasu było mało, więc i kolczyków nie ma za wiele, ale może któreś z nich się sprzedadzą:)
Jedne podobają mi się bardziej, inne mniej, ale najbardziej do gustu przypadły mi te z turkusem i drugie, z kryształkami górskimi:)

Pozostałe też są niczego sobie...
Trochę tu kulkowo, ale ja od "kulanych" kolczyków jestem uzależniona:):):)

204. Karteczka powędruje do...

Rano odbyło się losowanie.

Z  42 komentarzy wybrałam te z deklaracją przygarnięcia karteczki (było ich 27) i zrobiłam losy:

Wrzuciłam je do miseczki w celu wylosowania szczęściary, do której powędruje MM., zamieszałam swoją łopatowatą łapką...

wybrałam ten Jedyny, i...

...I okazało się że szczęściarą jest...

... Olenta :):):)

Hihihihihii, a niedawno Ola pisała mi, że nie ma szczęścia w losowaniach Candy, że żadnego jeszcze nie wygrała...
A tu proszę, szczęście się do Oli uśmiechnęło i to moje rączki to szczęście przyniosły...:):):)
Ola, Twój adres już mam, ale mimo wszystko proszę Cię o jego podanie (a nuż przez weekend może się zmienił? )
Dziękuję Wam bardzo za tak liczne zapisanie się na to moje nieoczekiwane rozdawnictwo i za komentarze, które nie dość że łechcą moją próżną naturę to na dodatek motywują do dalszej twórczej pracy:):):)
Wszystkim życzę miłego dnia i zmykam gotować dzieciaczkom obiad:)